Plushak

Plushak to ożywiony miś, którego imię nawiązuje do nazwy operatora sieci komórkowej – Plus i potocznej nazwy zabawki-przytulanki w formie pluszowego misia – pluszak (wprowadzenie angielskiego elementu fonetycznego –sh zgodnie z tendencją młodomowy do „anglicyzacji”). Kampania reklamowa Plusa oparta jest na cyklicznej ekspozycji przygód  sympatycznego misia, a źródłem imitacji jest tu nie tylko odmiana języka, ale są to także zainteresowania młodzieży i ich styl życia. Plushak uosabia bowiem typowego młodego człowieka, gdyż:
• jest nieustająco online [Ty to umiesz w gigabajty];
• jest zwolennikiem nieskrepowanego humoru [A ten heheszki sobie urządza!];
• jest uzależniony od Internetu [200 gigsów za 600 zł/mies.; Możesz ściągać na luzaku];
• przebywa w przestrzeniach „zarezerwowanych” dla aktywnych młodych ludzi, na przykład siłowniach [Przypakietuj z mocą Plush], klubach [Wbiłem na impre], studiach tatuażu [Moja dziara jest tusz tusz…];

• odwiedza modne strony internetowe, na przykład SucharCodzienny [Takie stories tylko u sucharów];
• poszukuje nowych przeżyć i podejmuje czelendże ‘wyzwania’ [Czas ustrzelić jakiś nowy czelendż do przeżycia];
• jest nadmiernie kontrolowany w sieci przez rodziców [Jeżu, jaka siara! Gdy matka ma w opór social media i komentuje ci na fejsie];
• robi ogromne ilości selfie [Róbcie sobie selfiaczki];
• bawi się modnym gadżetem – spinnerem [Wkręciłem się];
• uwielbia niezobowiązujące wypady z przyjaciółmi, czyli ekipą [To była naprawdę sztosowa akcja… Nawet kiełbę spiekli na suchara];
• dostosowuje się do preferencji komunikacyjnych nastolatków – używa emotikonów [Laska pisze elaborat, zamiast wysłać plushoji].

Zob. także: Anna Wileczek, Medialność młodomowy, <https://www.ejournals.eu/Zeszyty-Prasoznawcze/2013/2-(214)/art/1513/>