meh

Wykrzyknik lub partykuła wzmacniająca wypowiedź, wypowiadana zwykle jako /mɛ/. Oznacza reakcję odbiorcy, w której wyraża on swoje  zniechęcenie, obojętność, negatywną ocenę zjawiska, przedmiotu, osoby, a w  niektórych kontekstach nawet zażenowanie. Słowo pochodzi z języka angielskiego i zadomowiło się zarówno w  obszarze anglojęzycznej kultury popularnej, co dobrze dokumentuje Bartek Chaciński w felietonie z cyklu: „Nowa mowa”: https://www.polskieradio.pl/8,Dwojka/7376,Nowa-mowa, jak i języka potocznego (zob. Meh – co to jest? https://www.youtube.com/watch?v=q86VnmIybAs).

Wydaje się też, że w języku polskim meh może być przykładem słów, których popularność wiąże się z młodzieżową „kulturą negacji” /niezgody, powątpiewania/ lub „kulturą cringe’u” /wstydu, obciachu, żenady/.  Zachowania językowe – jako reakcje na zjawiska społeczne czy kulturowe są wówczas nie tyko ekspresją doświadczeń i emocji nadawcy, ale także przejawem gry z normami kultury głównego nurtu postrzeganymi jako skostniałe, ograniczające, żenująco archaiczne.

Przykłady użycia:

– Meh… to się do niczego nie nadaje!

– Znowu ten z kijem w d***e gada. Meh! /zasłyszane/

– „MEH x 3 | ROZCZAROWANIA KOSMETYCZNE”/ ’ https://www.youtube.com/watch?v=BAyM-6MuinQ/